Među kulturno-istorijskim spomenicima zdanje u Knez-Mihailovoj 50 poznato je kao kuća Hrisante Kumanudi iako već od 1910. godine nije bilo u vlasništvu ove poznate beogradske porodice. Kuću je podigao Jovan Kumanudi, poreklom Grk, čiji je otac na Savi imao poznatu pekaru. Jovan je bio jedan od šestorice sinova Đorđa Kumanudija. Dospeo je do „pravitelstvenog bankara”, obavljajući bankarske poslove sa poslovnim svetom i plaćanja za račun države u inostranstvu. Poslovi su mu donosili dobre prihode i on je jedan deo tih prihoda ulagao u nekretnine. Na uglu Knez-Mihailove i ondašnje Dubrovačke ulice (današnje Ulice kralja Petra) nalazila se stara jednospratnica turskog tipa u kojoj je Jovan Kumanudi stanovao i držao radnju. Stara kuća je srušena i 1870. godine i podignuta je nova jednospratnica po ugledu na evropske. Kao i u staroj kući, prizemlje je bilo namenjeno poslovanju, a sprat stanovanju.
U prizemlju kuće Jovana Kumanudija Narodna banka Srbije imala je svoje kancelarije od osnivanja 1884. godine, sve do podizanja njene velelepne zgrade u Ulici kralja Petra 12. Po iseljenju Narodne banke, u ovoj kući bile su kancelarije bankarske radnje „Andrejević i Kompanija”. Bankarska radnja se tu nalazila do zaključenja mira posle Prvog svetskog rata, a zatim se tu nalazila Francusko-srpska banka. U njoj su se izvesno vreme nalazili belgijski i engleski konzulat, kao i Beogradski okružni sud.
Već smo pomenuli da je Jovan Kumanudi veliki deo svojih prihoda ulagao u nekretnine. Osim kuće u Knez-Mihailovoj 50, kupio je i kuću do nje u Ulici kralja Petra, kao i Despotov han u Knez-Mihailovoj koji je nazvao hotelom „Kod Grčke kraljice”. Kupio je i Polivakov han 1863. godine, kao i jednu kuću na uglu Crnogorske i Pop-Lukine ulice. Bio je i vlasnik pivare na Jaliji. Jovan Kumanudi je imao i prizemnu kuću u Gospodskoj ulici u kojoj je, posle njegove smrti, živela njegova udovica Hrisanta sa ćerkom Milevom. Ova kuća je prodata Ženskom društvu koje je u njoj otvorilo radničku školu. Mileva se nije udavala i osim kuće u Ulici kralja Petra nasledila je i „Grčku kraljicu”.
Zgradu u Knez-Mihailovoj 50 kupio je poznati beogradski trgovac Nikola Kiki i to je bila jedna od tri kuće koje su on i njegova žena Evgenija ostavili Beogradskoj trgovačkoj omladini. Prema testamentu koji je ostavio Nikola Kiki, od prihoda koje je donosila ova kuća, kao i od prodaje kompleksa „Ujedinjenje” i kuće na Kraljevom trgu, trebalo je da se sagradi bolnica za „siromašne i postradale trgovce”. Bolnica u Zvečanskoj 9 sagrađena je između 1937. i 1940. godine i imala je 22 sobe sa sto kreveta. Trebalo je da se bolnica izdržava prihodima koje je donosila kuća o kojoj ovde govorimo.
U dva navrata na ovoj kući izvršene su izmene. Prvi put intervencije u konstrukciji prizemlja prema Knez-Mihailovoj sprovedene su po projektu Franje Jenča 1929. godine. Lučni otvori zamenjeni su pravougaonim da bi se dobili veći izlozi. Deo kuće koji gleda prema Ulici kralja Petra pretrpeo je izmene u spratnom delu. Međutim, prilikom rekonstrukcije izvedene između 1975. i 1977. godine fasadi je vraćen prvobitni izgled. U prizemlju ove kuće nalazi se danas Nemački kulturni centar.
Kuća Hrisante Kumanudi u Knez-Mihailovoj 50 tvori jedinstvenu celinu sa dve susedne kuće – Krstinom mehanom u broju 48 i kućom trgovca Veljka Savića u broju 46. Građene su neposredno posle usvajanja prvog urbanističkog plana Emilijana Josimovića 1867. godine i prvi su rezultat planski sprovedene regulacije stare varoši. Gradnjom ovog bloka građanskih kuća naznačen je prekid sa tradicionalnom arhitekturom i one će nadalje često biti uzor u arhitektonskoj delatnosti Beograda.
Krstina mehana je građena 1869. godine. U ovoj zgradi su braća Krstić otvorila gostionicu i hotel „Krstina mehana”. Tu su se, do izgradnje stare skupštine na mestu današnjeg bioskopa „Odeon”, održavala skupštinska zasedanja. Kuća beogradskog trgovca Veljka Savića sagrađena je takođe 1869. godine kao stambeno-poslovna. Prvobitni izgled zgrade menjan je u prepravkama i dogradnji koje su započete 1912. godine, ali je restauracijom izvedenom 1977. u velikoj meri vraćen prvobitni izgled fasade. U jednom delu prizemlja ove kuće nalazi se poznata kafana „Kolarac”, u drugom galerija „Nedeljko Gvozdenović”, a na spratu su smešteni legati grada Beograda.